اگرچه براساس آمارهای ارائه شده از سوی مقامات دولتی، سالانه بین ۵/ ۱ تا ۷/ ۱ میلیون نفر گردشگر وارد جزیره کیش می‌شود و در مقایسه با مالدیو که در سال ۲۰۱۹ پس از رشد ۱۵ درصدی به این رقم دست یافت، به‌ظاهر ورود مسافر به کیش با توجه به حجم بسیار کوچک‌تر نسبت به مالدیو از رونق بیشتری برخوردار است.اما نکته حائز اهمیت آن است که این رقم ارائه شده از سوی مالدیو صرفا «تعداد ورود گردشگران خارجی» به این کشور با «هدف سفر و گردشگری» است. در حالی که این رقم برای کیش، آمار کل سفرها به این جزیره است که با اهداف بسیاری همچون دانشگاه، کار، سرمایه‌گذاری، خرید، گردشگری یا سرزدن به املاک و خانه‌های دوم انجام می‌شود. بیش از ۵ دانشگاه در این جزیره کوچک وجود دارد که علاوه بر دانشجویانی که مجبور به سفرهای هفتگی یا ماهانه به کیش هستند، کارکنان آنها نیز که عمدتا افراد غیربومی هستند در رفت و آمد دائمی از جزیره به دیگر نقاط کشور هستند. از این رو قرار دادن این افراد در «جایگاه گردشگران» نمی‌تواند آماری دقیق و واقعی از میزان سفرها با هدف گردشگری را ارائه دهد. همچنین باتوجه به بالا رفتن ساخت و‌ساز در کیش و فروش زمین‌ها و املاک، غیربومیان عمدتا از اقشار ثروتمند اقدام به خرید خانه‌های دوم در این جزیره کرده‌اند که در طول سال، حداکثر بیش از سه بار به این جزیره سفر کرده و مدتی را در خانه‌های خود می‌گذرانند. این افراد نیز صرفا با هدف گردشگری به این جزیره سفر نمی‌کنند بلکه برای سرکشی به منازل یا کسب و کار خود در جزیره در حال رفت و آمد مداوم به کیش هستند. به ‌ویژه در ایام کرونا، میزان سفرها در راستای گذراندن قرنطینه در یک محیط آرام برای افراد صاحب ملک در کیش بسیار افزایش یافت و حتی در کنار آن بر تعداد متقاضیان خرید ملک در جزیره توریستی افزوده شد . اگرچه در دوران کرونا کیش به‌دلیل داشتن محیطی نسبتا امن، یکی از مقاصد مهم گردشگری به‌شمار رفته که توانسته رشد ۹ درصدی را ثبت کند اما این آمار صرفا به‌دلیل افزایش سفر افراد ثروتمند به جزیره بوده که امکان خروج از کشور و سفرهای لوکس را در کشورهای دیگر نداشتند. با این حال حبس سرمایه در برج‌ها و غفلت از توسعه مراکز اقامتی گردشگری منجر به بالا رفتن بیش از حد هزینه برای سفر به کیش شده که در مقایسه با دو سال قبل به دو تا سه برابر رسیده است. در واقع، کیش در حال حاضر تنها مقصد اقشار مرفه به ‌شمار می‌رود و سفر به کیش حتی برای افراد با درآمد متوسط هم به‌صرفه نیست و آنها سفر به مقاصد کم‌ هزینه‌تر در اطراف کیش را ترجیح می‌دهند.اگرچه این موضوع فرصتی را برای دیگر جزایر اطراف کیش فراهم کرده تا باتوجه به هزینه بسیار پایین‌تر نسبت به کیش طی چند سال اخیر به یکی از مقاصد پرتردد تبدیل شوند.اما برای کیش که قصد تبدیل شدن به مالدیو غرب آسیا را داشت چندان خوشایند نخواهد بود.

صنعت هتل‌داری بیش از سایر اقامتگاه‌ها مورد آسیب قرار گرفت، زیرا از ابتدای همه‌گیری کرونا و بسته شدن مرزها دیگر هیچ مسافر خارجی به ایران نیامده و در نتیجه هتل‌ها بیش از دو سوم ‌میهمانان خود را از دست داده‌اند.هتل‌های بزرگ و چند ستاره عمدتا میزبانان مسافران خارجی بوده و مسافران داخلی بسیار کمی هتل‌های چند ستاره را به عنوان محل اقامت خود برمی‌گزینند.

مهم‌ترین دلیل عدم انتخاب هتل به عنوان محل اقامت در سفر برای بسیاری از شهروندان را می‌توان در هزینه بالای اقامت در هتل دانست که با توجه به شرایط اقتصادی مردم و وضعیت معیشتی ضعیف خانوارها، انتخاب هتل تنها برای اقشار مرفه و پردرآمد امکان‌پذیر است. از این رو بیشتر مردم در سفرها یا در خانه‌های اقوام اقامت می‌کنند یا به دنبال اقامتگاه‌های بوم‌گردی، خانه‌های شخصی ارزان یا هتل‌هایی با استانداردهای پایین هستند.

با همه‌گیری کرونا هتل‌ها، علاوه بر از دست دادن ‌میهمانان اصلی خود یعنی همان مسافران خارجی حتی مسافران داخلی را نیز از دست دادند و به تناسب لغو سفرها و رزروها، هتل‌ها با خسارت‌های مالی بی‌سابقه‌ای مواجه شدند و در ابتدا برای کاهش هزینه‌ها اقدام به تعدیل نیرو یا فرستادن کارکنان خود به مرخصی بدون حقوق کردند اما با طولانی شدن روند محدودیت سفرها، بحران کرونا و هزینه‌های کمرشکن برخی از هتل‌ها اقدام به تعطیلی موقت و برخی دائم کردند.طی یک سال و نیم گذشته شاهد به مزایده گذاشتن برخی از هتل‌ها و آگهی فروش آنها بودیم حتی برخی از هتل‌ها اقدام به تغییر کاربری کرده تا از این طریق برای تامین هزینه‌ها درآمد کسب کرده و از تعطیلی دائم آن جلوگیری کنند. حتی برداشتن محدودیت‌های سفرهای داخلی نیز تاثیری در رزرو هتل‌ها در تعطیلات نداشته و در تعطیلات نوروز تنها ۳ درصد از مسافران در اقامتگاه‌های رسمی اقامت کردند و باقی مسافران در اقامتگاه‌های غیررسمی، خانه‌های شخصی، ویلاها، خانه‌های بوم‌گردی یا کمپ زدن در طبیعت اقامت کردند.

انتخاب نکردن هتل‌ها برای اقامت صرفا به‌دلیل بی‌اعتمادی به اماکن عمومی ناشی از بحران کرونا نیست بلکه براساس دیدگاهی است که طی سالیان در تفاوت قیمت‌ها در اذهان نقش بسته است و با وجود آنکه هتل‌ها از سال گذشته تخفیفات ویژه‌ای برای جذب مسافران درنظر گرفته‌اند اما آنچنان مورد اقبال قرار نگرفته است.

با توجه به مشاهدات میدانی با قاطعیت می‌توان گفت که هتل‌ها یکی از مراکز امن و ایمن برای اقامت مسافران به‌ویژه در ایام کرونا محسوب می‌شوند و حتی میزان هزینه اجاره اتاق‌ها در بسیاری از هتل‌ها به سطح دیگر اقامتگاه‌ها یا حتی برخی کمتر رسیده‌اند و این نشان‌ دهنده تغییر سبک و روش هتل‌ها از جذب گردشگران خارجی به گردشگران داخلی است. از این رو هتل‌ها با بهره‌گیری از سه شیوه تخفیف، هماهنگی با دیگر مراکز تفریحی و دو نرخی کردن تعرفه‌ها امکان بازیابی و احیای خود را فراهم می‌کنند.

اگرچه تخفیف در اجاره‌بهای اقامت در هتل‌ها می‌تواند در جذب تدریجی مسافران تاثیرگذار باشد و در آینده منجر به اعتمادسازی در میان اقشار مختلف درآمدی شود؛اما علاوه بر آن هتل‌ها جهت بازگشت به مسیر احیای بازار خود نیازمند اقداماتی فراتر از این هستند.